Friday, September 29, 2006

Kjensler, nostalgi og Berit

Dette innlegget er mynta på mi kjære storesyster, Berit. Eg lærde på skulen i dag at Berit betyr ”pakt” på anten gresk eller hebraisk. Eg er takksam for syster mi. Det er fleire grunnar til det. Ein av dei er at ho kjem til å forstå dette de skal lese no. Nokon av dykk kjem ikkje til å skjøne det her, då får eg berre beklage. (Ja, eg veit at ord som startar med be- ikkje vert brukt i nynorsk, men eg kjem ikkje på eit anna ord no i farta). Jo, eg kan sei. "Då får eg berre be om orsak for det."

Kjensle.

Eg kom til å tenkje på det her om dagen. Eg så eit bilete av ei kinesarjente med ein lys lilla fleecegenser, og eg fekk ei herleg kjensle. Eg fekk det eg kallar ”Bhutan-kjensla”. Det var nok farga. Det var noko eg kunne glede meg over. Så gjekk det nokre timar utan at eg tenkte så mykje meir på det. På kvelden, då eg skulle pusse tennene mine, fann eg ut at eg skulle hente ein ny tannbørste frå lageret til Kleng. Og eg fann ein metallic-grøn ein. Og då måtte eg stoppe nokre sekundar. Ei ny kjensle! Ho var innafor ”Bhutan-kjensla”, men ho var meir definerbar. Kanskje litt ”Samdrup Jonkar”, eller ”Basar”. Berit, hvis du les dette, så håpar eg du skjønar!

Det er rart dette med kjensler. Nokon gonger, når eg et i matsal eller ein annan stad der du finn loff og sjokoladepålegg, må eg berre smøre meg ei skive, brette ho saman og få ”Singapore-kjensle”. Heng de med?

Noreg-kjensla. Ho er det nostalgi over. Berit, eg vonar du les dette. Nyklippa gras. Kneipp med bringebærsyltetøy og eit glas melk. Vaniljeis med sjokoladebitar i skålane til Farmor. Mjuke stoffsete i saab´en.. Det har vi snakka om før. Men eg har ei ny ei: Farga glas! Slikt som er i vindauge. Gjerne grøne. Litt av same materiale som dei ”Hua-Hin-glasane” til Ester og Leif. Det er litt ”Lerkeveien”. Og Lerkeveien er liksom Noreg! No kom eg (ok, det blir litt vel internt det her!) til å tenkje på den gongen då vi lekte under trappa i lerkeveien. Vi lekte at eg hadde brekt arma, og gipsen var ei barbie-eske!
Berit, eg elskar deg!! Takkar deg!
No har eg så lyst til å vere meir saman med deg at eg nesten flytter til Bergen!

No spora eg litt av, ja.
Det er så fint med slike ting som vi kan glede oss over!

Er det noko som gjev deg spesielle kjensler?

Tuesday, September 26, 2006

Eit nytt innlegg.

Eg tenkte eigentleg at eg skulle ha ei fiffig overskrift, som til dømes "Det ER eit godt liv", eller "helsing frå oslo", men det passa ikkje no.
Eg har mange ting på hjartet, så dette kan bli eit langt innlegg.

Ting har vorte annleis.

* Eg har byrja på Fjellhaug. Det gjeng bra, men no skal vi skrive oppgåve, og det er litt vanskeleg. Eg veit ikkje kor eg skal starte!

* Eg bur ikkje på Fjellhaug. Eg bur på Torshov, saman med ein kamerat som heiter Kleng. Han er verdas snillaste hybelvert! Her får de sjå eit bilete av rommet mitt:
Nei. Det får de ikkje! Det er så dårleg kontakt med nettverket, så det gjeng ikkje.

* Eg har vore på Maritakaféen i dag. Det er difor eg ikkje starta det heile med "Det er eit godt liv". For meg er det eit godt liv. Som regel, men ikkje alltid.
Men for mange av dei narkomane er det ikkje gode liv. Diverre. Det er for dumt. I Oslo er det så mange som treng at nokon bryr seg om dei. I dag snakka eg med to jenter på 18 år. Dei rusar seg, og har korkje råd til mat eller klede. Eg spurde ho eine om kva ho drømmar om. "Eg drømmar om å verte lukkeleg", sa ho.
Det er rart å tenkje på kor mykje klaging eg høyrer frå folk eg kjenner. Dei klagar på at vi studentar får for lite pengar. Hallo! Vi er så heldige!
Eg seier meg enig med Phil Collins; det er berre enda ein dag for deg og meg i paradis. Eller "It´s just another day for you and me in paradise".

* Eg skriv på nynorsk. Nynorsken min er diverre ikkje heilt feilfri, særleg ikkje når eg er utan ordliste. Kvifor eg skriv på nynorsk? For å gjere ei lang historie kort: Nynorsk er meir lyrisk. Og det er ein måte å hedre Ivar Aasen på.

* Eg har laga kjøttkaker av hjort.

* Eg har lært meg å spele backgammon.

* Eg skal kanskje verte støttekontakt.

* Eg vonar de legg igjen kommentarar til meg!

Friday, September 22, 2006

Tanker jeg tenker

Nå for tiden tenker jeg mye.
Drømmer mye rart.
Og ser for meg ting.

Jeg har det bra.

Det er fint å bo i Oslo. Det er fint å gå på en skole med så mange flotte mennesker.
Det er herlig å bo hos en som er så grei.
Det er herlig å høre på musikk.
Det er mye som gjør innrykk på meg disse dager.

Noe som gjør inntrykk på meg, er hvor BRA den nyeste til Maria Solheim er. Kjøp den!



Even the wildest at heart
will speak at the sound of your voice.
mountains and stones will all tremble,
melting a river of gold.
I do not know all your wonders
I even forget who you are.
But when my days are all over,
I hope to see all the things
I´ve been told..

(Maria Solheim)

Monday, September 18, 2006

Maren i Oslo

Hei dere!

Nå har blogglivet mitt begynt etter et langt opphold.
Blogspiriten min sluttet å være gratis, så da var det bare å opprette en ny.
Kjære venner, dere skal legges inn i linkelista, men foreløpig har jeg bare klart å legge til Maria.

Livet i Oslo er bra.
Jeg har sluttet på lærerskolen. Det var noe av det beste jeg har gjort i det siste. Nå er det KRL på Fjellhaug, noe jeg tror blir bra. Det er mange skjønne folk i klassen min, og lærerne er mye mer engasjerte enn hio-folket.

Ellers har jeg fått meg mac, det er herlig. Det er innebygd kamera på den, så jeg har hatt mye moro med det.
Bare se her:


Ser dere at det likner på Tor Milde??


Og dette likner på Victoria i "Hotell Cæsar", hun som var dattera til Juni Anker Hansen.

De gærne har det godt!

Legg gjerne inn kommentarer til meg!

Tuesday, September 12, 2006

en fin dag

"D-dagen"

I dag er en slik dag jeg kommer til å huske hele mitt liv.

Den dagen jeg gikk på Høyskolen uten å grue meg til en kjedelig skoledag.
Den dagen jeg leverte alle bøkene mine tilbake på Penelope og fikk en tilgodelapp på 2100 kroner.
Den dagen jeg kom inn i klassen og sa et kollektivt "hadet".
Den dagen jeg sluttet på lærerskolen.
Den dagen jeg var optimistisk da jeg gikk ned pilestredet.

Halleluja! Jeg er glad!

Og nå er det KRL på timeplanen. Engasjerende klasse og søte lærere.
Og en mamma og pappa på Stokmarknes som er best i verden.